จากประชาชาติธุรกิจ
ปัจจุบันผลไม้ไทยสามารถเติบโตได้อย่างต่อเนื่องในตลาดญี่ปุ่น และยังคงมีแนวโน้มจะขยายตลาดต่อไปได้อีก
เนื่องจากมีการทำความตกลง JTEPA เมื่อปี 2540 ที่มีการยกเลิกภาษีนำเข้าผลไม้จากไทยทั้งสิ้น 9 ชนิด ได้แก่ มะม่วง มังคุด ทุเรียน กล้วย มะพร้าวอ่อน สละ มะขามหวาน ส้มโอพันธุ์ทองดี และสับปะรด (ขนาดไม่เกินผลละ 900 กรัม) ทั้งนี้ สาเหตุที่ผลไม้ไทยเป็นที่นิยมในญี่ปุ่น เหตุผลส่วนหนึ่งมาจากชาวญี่ปุ่นชอบรสเปรี้ยวอมหวานของผลไม้ไทย ซึ่งถูกปากคนญี่ปุ่นมาก
อย่างไรก็ดี ผลไม้ไทยในตลาดญี่ปุ่นยังคงมีข้อจำกัดหลายประการในการขยายตลาด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "มาตรการที่มิใช่ภาษี" หรือ "Non-Tariff Barrier-NTB"
นอก จากนี้ ยังเกิดจากปัจจัยที่มาจากตัวสินค้าหรือผู้ผลิตเอง เช่น ชาวญี่ปุ่นที่ยังไม่รู้จักผลไม้ไทยและไม่ทราบวิธีบริโภค ทำให้ไม่กล้าซื้อ ทั้งยังมีข้อจำกัดด้านระยะเวลาในการขนส่งที่นาน ทำให้รูปลักษณ์ของสินค้าไม่สวยงาม เสียเปรียบคู่แข่งที่สามารถส่งออกสินค้าประเภทเดียวกันได้ในระยะเวลาที่สั้น กว่า
การส่งออกผลไม้ไปยังญี่ปุ่นจำเป็นต้องผ่านกระบวนการอบไอน้ำฆ่า แมลง นอกจากนี้ ราคาผลไม้ไทยในตลาดญี่ปุ่นถือว่าสูงมากเมื่อเทียบกับผลไม้ท้องถิ่นในฤดูกาล เดียวกัน ผลไม้ไทยจึงกลายเป็นตัวเลือกของชาวญี่ปุ่นในตลาดระดับสูงเท่านั้น ในขณะเดียวกันความสม่ำเสมอของปริมาณและคุณภาพผลผลิตที่ส่งออกไปยังญี่ปุ่นก็ ยังคงประสบปัญหาด้านความเสมอต้นเสมอปลาย และช่วงเวลาการผลิตอยู่
ผล ไม้ไทยในตลาดญี่ปุ่นถือว่ามีระดับความอ่อนไหวที่สูง การผลักดันส่งเสริมจึงควรดำเนินการอย่างบูรณาการตั้งแต่ต้นทางการผลิต โดยการริเริ่มปรับปรุงและพัฒนาการผลิตสินค้าให้มีคุณภาพ ปรับปรุงกระบวนการสุขอนามัยและควบคุมคุณภาพการขนส่ง ปรับปรุงบรรจุภัณฑ์ รูปแบบผลิตภัณฑ์ ช่องทางส่งเสริมการขาย จนถึงการเจรจาและผลักดันการค้า
ไร่รักษ์ไม้,มูลไส้เดือน,เกษตรแปรรูป,อุปกรณ์แค้มปิง,อุปกรณ์ป้องกันอุบัติภัย,เอาตัวรอดในภาวะวิกฤต
